ตัวกรองผลการค้นหา
รุกขชาติ
หมายถึงน. ต้นไม้, หมู่ไม้.
แต้ว
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Cratoxylum maingayi Dyer ในวงศ์ Guttiferae ดอกสีขาว ยางใช้ฉาบทา.
ราชาวดี
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Buddleja paniculata Wall. ในวงศ์ Buddlejaceae ดอกสีขาวออกเป็นช่อยาว กลิ่นหอม.
งัวซัง
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Capparis thorelii Gagnep. ในวงศ์ Capparidaceae ลำต้นมีหนามโค้ง ดอกสีชมพู.
ซุ้มกระต่าย
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Blinkworthia lycioides Choisy ในวงศ์ Convolvulaceae ดอกรูประฆัง สีนวล, มุ้งกระต่าย ก็เรียก.
ฮ่อมดง
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Dichroa febrifuga Lour. ในวงศ์ Hydrangeaceae ดอกสีม่วงนํ้าเงิน ใช้ทำยาได้.
ตะคร้ำ
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Garuga pinnata Roxb. ในวงศ์ Burseraceae ดอกออกเป็นกระจุกตามปลายกิ่ง ผลเล็ก เป็นร่องตามยาว.
พรมคดตีนเต่า
หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่งในวงศ์ Malvaceae ทอดเลื้อยไปตามพื้นดิน ใบเป็น ๓ แฉก ดอกสีเหลือง.
การเวก
หมายถึง[การะ-] น. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด Artabotrys siamensis Miq. ในวงศ์ Annonaceae ดอกหอมอ่อน กลีบดอกคล้ายกระดังงาจีนแต่ขนาดเล็กกว่า, กระดังงัว กระดังงาเถา หรือ หนามควายนอน ก็เรียก.
กำพราก
หมายถึง[-พฺราก] น. ไม้รวกหรือไม้ไผ่ที่เสี้ยมปลายให้แหลม ใช้สำหรับขุด เรียกว่า ไม้กำพราก.
ชองระอา
หมายถึงน. (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Strychnos thorelii Pierre ex Dop. ในวงศ์ Strychnaceae ดอกสีขาวนวล ผลกลม ใช้ทำยาได้. (๒) ชื่อไม้เถาชนิด Securidaca inappendiculata Hassk. ในวงศ์ Polygalaceae ดอกสีเหลือง ผลมีปีก.
ไม้จริง
หมายถึงน. คำรวมเรียกไม้ต่าง ๆ ที่มีเนื้อแข็ง เว้นไม้ไผ่.