ค้นเจอ 1,258 รายการ

ตอกหน้า

หมายถึง(ปาก) ก. ว่าใส่หน้าอย่างไม่ไว้หน้า.

นองหน้า

หมายถึงว. อาบหน้า (ใช้แก่นํ้าตา).

ยิ้มเจื่อน

หมายถึงก. ยิ้มวางหน้าไม่สนิท.

หน้ามุข

หมายถึงน. ส่วนของอาคารที่ยื่นเด่นออกมาทางหน้า.

หลบลี้หนีหน้า

หมายถึงก. หลีกหนีไปไม่ยอมให้พบหน้า.

ท้องขาว

หมายถึงน. เรียกผ้าที่มีส่วนกลางขาวว่า ผ้าท้องขาว เช่น ผ้าท้องขาวเชิงชายเขียน. (พงศ. เลขา), ถ้ามีส่วนกลางเขียว เรียกว่า ผ้าท้องเขียว เช่น ผ้าท้องเขียวชายกรวย. (พงศ. เลขา).

กลับหน้ามือเป็นหลังมือ

หมายถึง(สำ) ก. เปลี่ยนแปลงหรือทำให้ผิดไปจากเดิมอย่างตรงกันข้าม, พลิกหน้ามือเป็นหลังมือ ก็ว่า.

แม่กระชังหน้าใหญ่

หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่ชอบแสดงตัวออกหน้าเป็นหัวเรือใหญ่, มักพูดเข้าคู่กับ แม่หญิงแม่หญัง เป็น แม่หญิงแม่หญัง แม่กระชังหน้าใหญ่.

กระป๋อหลอ

หมายถึงว. เหลอ (ใช้แก่หน้า) เช่น ก็หยุดยั้งนั่งหน้ากระป๋อหลอ. (มณีพิชัย).

หน้าคว่ำ

หมายถึงว. ทำหน้าแสดงอาการไม่พอใจหรือโกรธจนไม่เงยหน้าขึ้นมองดู.

เหลอ

หมายถึง[เหฺลอ] ว. ทำหน้าเซ่อ ๆ ทำนองว่าไม่รู้เรื่อง เช่น ทำหน้าเหลอ.

เทา

หมายถึงน. ชื่อสาหร่ายสีเขียวนํ้าจืดชนิดหนึ่งในสกุล Spirogyra วงศ์ Zygnemataceae เป็นเส้นละเอียดสีเขียว มีเมือกลื่น ลอยอยู่ในนํ้า บางชนิดกินได้, ผักไก ก็เรียก.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ