ตัวกรองผลการค้นหา
ตะนาว
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ตะนาว เช่น ตะนาวแปลง.
ปีน
หมายถึงน. ชื่อเพลงที่ขึ้นต้นด้วยคำ ปีน เช่น ปีนตลิ่งนอก ปีนตลิ่งใน.
ลำ
หมายถึงน. เพลง, บทกลอน, เช่น ร้องส่งลำ ร้องแก้ลำ ละครพูดสลับลำ.
สังคีต
หมายถึง[-คีด] น. การร้องรำทำเพลง เช่น สังคีตศิลป์. (ป.; ส. สํคีต).
ฟังได้
หมายถึงว. พอเชื่อถือได้ เช่น ที่พยานให้การมานั้นฟังได้, ไม่ขัดหู เช่น เพลงไพเราะพอฟังได้.
ฉ่า
หมายถึงว. เสียงนํ้ามันเดือดเมื่อเวลาทอดของ; เสียงลูกคู่เพลงร้องรับจังหวะพ่อเพลงแม่เพลง; เสียงอื้ออึง เช่น จะชุมฉ่าชายจะมาก. (ม. ร่ายยาว ชูชก); เสียงนํ้าดังเช่นนั้น เช่น พรายสายชลฉ่าเพียง สินธุ์สวรรค์. (เฉลิมพระเกียรติพระนารายณ์).
ปะวะหลิ่ม
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, บหลิ่ม ปลิม ปลิ่ม ประหลิ่ม ปะหลิ่ม หรือ มะหลิ่ม ก็ว่า.
ปะหลิ่ม
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, บหลิ่ม ปลิม ปลิ่ม ประหลิ่ม ปะวะหลิ่ม หรือ มะหลิ่ม ก็ว่า.
ลูกตอด
หมายถึงน. การบรรเลงที่ทำเสียงกระตุกสั้น ๆ สลับจังหวะทำนองเพลง.
ช้างประสานงา
หมายถึงน. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง; ท่าละครท่าหนึ่ง; ชื่อเพลงบทละคร.
ประพาสมหรณพ
หมายถึง[ปฺระพาดมะหอระนบ] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ประหลิ่ม
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, บหลิ่ม ปลิม ปลิ่ม ปะวะหลิ่ม ปะหลิ่ม หรือ มะหลิ่ม ก็ว่า.