ตัวกรองผลการค้นหา
ตะบันน้ำกิน
หมายถึง(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.
ตายฝอย
หมายถึงก. แห้งตายไปเพราะแล้ง (ใช้แก่ข้าวกล้า).
พร่อย
หมายถึง[พฺร่อย] ว. ครํ่าคร่า, แก่ครํ่า.
ฟุ้งซ่าน
หมายถึงก. ไม่สงบ, พล่านไป, ส่ายไป, (ใช้แก่จิต).
หย่อง ๆ
หมายถึงว. เหย่า ๆ (ใช้แก่กิริยาวิ่ง).
อะเอื้อย
หมายถึงว. เจื้อยแจ้ว, เอื่อย ๆ, (ใช้แก่เสียง).
กาววาว
หมายถึงว. แวววาว, ฉูดฉาด, บาดตา, (ใช้แก่สี).
ชำงาย
หมายถึงว. ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา).
เชียร
หมายถึงว. แก่ครํ่าคร่า, ชำรุด. (แผลงมาจาก ชีระ).
เสียเนื้อเสียตัว
หมายถึงก. ถูกชายร่วมประเวณี (ใช้แก่ผู้หญิง), เสียตัว ก็ว่า.
หยักศก
หมายถึงว. ที่หยิกน้อย ๆ (ใช้แก่ผม).
หัวโบราณ
หมายถึงว. นิยมตามแบบเก่าแก่, (ปาก) ครึมาก, ล้าสมัย.