ค้นเจอ 179 รายการ

ปากบอน

หมายถึงว. อาการที่ปากอยู่ไม่สุข ชอบพูด ชอบฟ้อง, ปากคัน หรือ ปากตำแย ก็ว่า.

ปากโป้ง

หมายถึงก. ชอบพูดเปิดเผยสิ่งที่ไม่สมควรออกมาโดยไม่คำนึงถึงความผิดพลาดเสียหาย.

ปากพล่อย

หมายถึงก. พูดโดยไม่คำนึงว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง.

ปากมาก

หมายถึงว. ชอบพูดว่าคนอื่นซํ้า ๆ ซาก ๆ, พูดมาก, (ในทางช่างว่า ช่างติ), พูดขยายเรื่องเล็กน้อยให้มากออกไป.

ปากร้าย

หมายถึงว. มักดุด่าว่าร้าย.

ปาจรีย์,ปาจารย์

หมายถึง[ปาจะรี, ปาจาน] น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย = ปฺราคต + อาจารฺย).

ปาณก,ปาณก-

หมายถึง[-นะกะ-] น. หนอน, สัตว์มีชีวิต. (ป.).

ปาณทัณฑ์

หมายถึงน. โทษถึงชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณทณฺฑ).

ปาณาติบาต

หมายถึงน. การทำลายชีวิตมนุษย์และสัตว์อื่น ๆ, การฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เช่น ทำปาณาติบาต หากินทางปาณาติบาต. (ป.).

ปาณิเคราะห์

หมายถึงน. การจับเจ้าสาวด้วยมือ คือ การแต่งงาน. (ส. ปาณิคฺรห; ป. ปาณิคฺคห).

ปาณิมุกต์

หมายถึงน. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว. (ส.).

ปาณิมูล

หมายถึงน. ข้อมือ. (ส.).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ