ตัวกรองผลการค้นหา
พิทยาพล
หมายถึงน. กำลังกายสิทธิ์. (ส. วิทฺยาพล).
คามณีย์
หมายถึง[คามะนี] น. ผู้ฝึกหัดม้าหรือช้าง, หมอช้าง, นายสารถี, เช่น พลคชคณผาดผ้าย คามณีย์ทาย จำทวยทวน. (สมุทรโฆษ). (ป.).
ฉำเฉง
หมายถึงน. มูลฝิ่นครั้งที่ ๓. (จ. ซำเฉง).
รูปฌาน
หมายถึง[รูบปะชาน] น. ฌานมีรูปธรรมเป็นอารมณ์ มี ๔ คือ ปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน และจตุตถฌาน.
โขก
หมายถึงก. ควํ่าภาชนะเป็นต้นแล้วเคาะลงที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง, กิริยาที่ควํ่าหน้าลงแล้วเอาหน้าผากกระแทกพื้นเป็นต้น เช่น เอาหน้าผากโขกพื้น.
เก๊ก
หมายถึง(ปาก) ก. วางท่า; ขับไล่. (จ.).
เกาเหลา
หมายถึง[-เหฺลา] น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).
เกี้ยมไฉ่
หมายถึงน. ผักดองเค็มชนิดหนึ่ง. (จ.).
เขน
หมายถึงน. เรียกตัวแสดงโขนพวกหนึ่งซึ่งเป็นพลรบ มีหน้าที่ออกเต้นในเวลายกทัพ ว่า พลเขน, เรียกอาการเต้นของพลเขนว่า เต้นเขน.
ธำมรงค์
หมายถึง[ทำมะรง] (ราชา) น. แหวน. (เทียบ ข. ทํรง่).
สบจ
หมายถึง[สะบด] (แบบ) น. คนชาติตํ่าช้า. (ป. สปจ; ส. ศฺวปจ).
กระหมุบ
หมายถึงก. เต้นตุบ ๆ. (แผลงมาจาก ขมุบ).