ตัวกรองผลการค้นหา
ลุแก่อำนาจ
หมายถึงก. ตกอยู่ในอำนาจ, ใช้อำนาจ, เช่น ลุอำนาจโทสะ.
โลหิต
หมายถึงน. เลือด. ว. สีแดง, โรหิต ก็ว่า. (ป., ส.).
วิจยุต
หมายถึง[วิดจะยุด] ก. ตกไปแล้ว, หลุดไปแล้ว. (ส. วิจฺยุต).
กำเดา
หมายถึงน. เลือดที่ออกทางจมูก เรียกว่า เลือดกำเดา. (ข. เกฺดา ว่า ร้อน); แพทย์แผนโบราณเรียกไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัดว่า ไข้กำเดา.
เสียเลือดเนื้อ,เสียเลือดเสียเนื้อ
หมายถึงก. บาดเจ็บล้มตาย เช่น ในการสู้รบกัน ย่อมเสียเลือดเสียเนื้อเป็นธรรมดา.
วินิปาติก
หมายถึงน. ผู้ตกอยู่ในอบาย, ผู้ถูกทรมาน. (ป.).
ลุอำนาจ
รุเธียร
หมายถึง[รุเทียน] น. เลือด. ว. สีแดง. (แผลงมาจาก รุธิร).
ยาฝิ่น
หมายถึงน. ยาเสพติดชนิดหนึ่งทำจากยางฝิ่น.
ปล่อยปลิง
หมายถึงก. เอาปลิงมาวางไว้ตรงที่ที่ต้องการให้ดูดเลือดเสียออก.
สายสวน
หมายถึงน. สายยางหรือท่อโลหะที่ใช้สวนปัสสาวะ.
ขี้เทือก
หมายถึงน. ที่ดินที่ไถและคราดเป็นต้นแล้วทำให้เป็นโคลนเป็นตมเพื่อตกกล้า เช่น ทำขี้เทือกตกกล้า, เทือก ก็ว่า.