ผลการค้นหา

เลี้ยงไข้* *เลี้ยงไข้ *เลี้ยงไข้*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 372 รายการ

เลี้ยงรับ

หมายถึงก. เลี้ยงอาหารเพื่อเป็นการต้อนรับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง เช่น เลี้ยงรับผู้ที่จะมาอยู่ใหม่.
 พจนานุกรมไทย

รากสาดน้อย

หมายถึงน. โรคติดเชื้อแบคทีเรีย Salmonella typhi มีอาการไข้สูง ปวดศีรษะ ซึม และทำให้ลำไส้อักเสบและเป็นแผล ถ้าร้ายแรง ลำไส้จะทะลุและมีเลือดออกมากับอุจจาระ, เรียกโรคที่เกิดจากการติดเชื้อดังกล่าวนี้ว่า ไข้รากสาดน้อย, เรียกโรคที่คล้ายกัน แต่อาการรุนแรงน้อยกว่า เกิดจากเชื้อ Salmonella paratyphi ว่า ไข้รากสาดเทียม.
 พจนานุกรมไทย

คลุมเครือ

หมายถึงว. ลักษณะที่กํ้ากึ่งเอาแน่นอนทางใดทางหนึ่งไม่ได้ เช่น อากาศที่จะมืดก็ไม่มืด จะสว่างก็ไม่สว่าง เรียกว่า อากาศคลุมเครือ, อาการไข้ที่จะหายก็ไม่หาย จะหนักก็ไม่หนัก เรียกว่า ไข้คลุมเครือ, พูดไม่บ่งชัดไปทางใดให้จะแจ้ง เรียกว่า พูดคลุมเครือ.
 พจนานุกรมไทย

ไข้สันนิบาต

หมายถึง(โบ) น. ไข้ที่มีอาการสั่นเทิ้มชักกระตุกและเพ้อ เช่น ไข้สันนิบาตลูกนก ไข้สันนิบาตหน้าเพลิง.
 พจนานุกรมไทย

อาม,อาม,อ่าม

หมายถึงว. ไม่ เช่น เลี้ยงลาอามสาย, หนึ่งจงเลี้ยงม่ามอ่ามสาย. (ไตรภูมิ). (ไทยใหญ่ อํ่า ว่า ไม่).
 พจนานุกรมไทย

กินโต๊ะ

หมายถึงก. กินเลี้ยงด้วยอาหารอย่างดีแบบนั่งโต๊ะ, โดยปริยายหมายความว่า รุมทำร้าย.
 พจนานุกรมไทย

หมอผี

หมายถึงน. ผู้ที่เชื่อกันว่ามีอำนาจเลี้ยง ควบคุม ใช้งานและปราบผีเป็นต้นได้.
 พจนานุกรมไทย

ปศุสัตว์

หมายถึงน. สัตว์เลี้ยงใช้แรงงานเช่น ช้าง ม้า แพะ แกะ วัว ควาย
 พจนานุกรมไทย

ป้าง

หมายถึงน. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีตับและม้ามโต มีไข้คลุมเครือเรื้อรัง คือ ไข้จับสั่นเรื้อรัง, จุกผาม ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ฮือ,ฮือ,ฮือ ๆ

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงครางของเด็กเมื่อร้องไห้นาน ๆ หรือเสียงครางเมื่อมีอาการไข้หรือหนาวเย็น.
 พจนานุกรมไทย

พืชชั้นต่ำ

หมายถึงน. พืชเซลล์เดียว และเซลล์นั้นทำหน้าที่เลี้ยงตัวเองได้ เช่น ไข่หินหรือดอกหิน ผักไก.
 พจนานุกรมไทย

หากินตามชายเฟือย

หมายถึง(สำ) ก. หาเลี้ยงชีพอย่างไม่เป็นล่ำเป็นสันได้ไหนเอานั่นไปเรื่อย ๆ.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด