ค้นเจอ 454 รายการ

เชี่ยม

หมายถึงน. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

บังโกรยตัวผู้,บังโกรยตัวเมีย

หมายถึง[-โกฺรย-] น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

เวสวัณ

หมายถึง[เวดสะ-] น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่งประจำทิศอุดร, ท้าวเวสสุวัณ หรือ ท้าวกุเวร ก็เรียก. (ป. เวสฺสวณ; ส. ไวศฺรวณ).

เฉียง

หมายถึงน. ต้นไม้ใช้ใบทำยา. (พจน. ๒๔๙๓).

ตางัว

หมายถึงน. ชื่อไม้ดอกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

เพชรกลับ

หมายถึง[เพ็ดชะ-] น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

เพชรหลีก

หมายถึง[เพ็ดชะ-] น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

สลุมพร

หมายถึง[สะหฺลุมพอน] น. ปลาเนื้ออ่อน. (พจน. ๒๔๙๓).

ลำโอง

หมายถึงน. สัตว์ชนิดหนึ่งในจำพวกกวาง. (พจน. ๒๔๙๓).

ประหาณ

หมายถึงน. การละ, การทิ้ง, เช่น สมุจเฉทประหาณ. (ส. ปฺรหาณ; ป. ปหาน).

พรรคานต์

หมายถึง[พักคาน] น. ตัวอักษรที่สุดวรรค คือ ง ญ ณ น ม.

มรณันติก,มรณันติก-

หมายถึง[มะระนันติกะ-] ว. มีความตายเป็นที่สุด. (ป. มรณ + อนฺติก).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ