ค้นเจอ 347 รายการ

อวรุทธ์,อวรุทธก

หมายถึง[อะวะรุด, อะวะรุดทะกะ] ว. ถูกขับไล่. (ป., ส.).

อภิมุข

หมายถึงน. หัวหน้า เช่น เสนาภิมุข = หัวหน้าทหาร. ว. หันหน้าตรงไป, ตรงหน้า. (ป., ส.).

คัณฑมาลา

หมายถึง[คันทะ-] น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งที่ขึ้นเป็นแถวตามคอ. (ส.).

ทวยะ

หมายถึง[ทะวะยะ] น. หมวด ๒, ส่วนทั้ง ๒. (ป., ส.).

เมทนี,เมทินี

หมายถึง[เมทะ-] น. แผ่นดิน. (ป. เมทนี, เมทินี; ส. เมทินี).

สัทวิทยา

หมายถึง[สัดทะวิดทะยา] น. วิชาว่าด้วยการศึกษาระบบเสียงของแต่ละภาษาโดยพิจารณาหน้าที่ของเสียงและการประกอบเสียงในภาษานั้น. (อ. phonology).

ปฐพีวิทยา

หมายถึง[ปะถะพีวิดทะยา, ปัดถะพีวิดทะยา] น. วิทยาศาสตร์แขนงหนึ่งที่ศึกษาเกี่ยวกับเรื่องดิน. (อ. pedology).

หมายถึง[ทะ] ใช้เป็นคำนำหน้านาม แปลว่า คน, ผู้, เช่น ทนาย ทแกล้ว.

สุนทรี

หมายถึง[-ทะรี] น. หญิงงาม, นางงาม, หญิงทั่วไป. (ส., ป.).

ทเมิน

หมายถึง[ทะ-] น. พวก, ทหาร, เหล่า, พรานป่า. (ข. เถฺมิร).

ทวารบาล

หมายถึง[ทะวาระบาน] น. ผู้เฝ้าประตู, นายประตู. (ป.).

ลุพธกะ

หมายถึง[ลุบทะกะ] (แบบ) น. นายพราน. (ส.; ป.ลุทฺทก).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ