ค้นเจอ 464 รายการ

ปั้น

หมายถึงน. ภาชนะดินสำหรับชงนํ้าชา มีพวยเหมือนกา, ป้าน ก็ใช้.

ป้าน

หมายถึงน. ภาชนะดินสำหรับชงนํ้าชา มีพวยเหมือนกา, ใช้ว่า ปั้น ก็มี.

กะเบือ

หมายถึงน. เรียกครกดินหรือสากที่ตำข้าวเบือว่า ครกกะเบือ สากกะเบือ. (เพี้ยนมาจาก ข้าวเบือ).

ไม้ตีพริก

หมายถึงน. สากไม้ตำนํ้าพริก ใช้ตำกับครกดิน, สากกะเบือ ก็เรียก.

รากแขวน

หมายถึงน. รากที่แตกออกจากโคนต้นมะพร้าวหรือตาลเป็นต้น เฉพาะรากที่ปลายยังไม่ถึงดิน.

คุมธาตุ

หมายถึงก. ทำให้ธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม ในร่างกายเป็นปรกติสมํ่าเสมอกัน.

จับเจี๋ยว

หมายถึงน. หม้อดินเล็ก ๆ มีพวยและที่จับสำหรับต้มนํ้า. (จ.).

มเหยงค์

หมายถึง[มะเห-ยง] น. ภูเขา, เนินดิน. (ป. มหิยงฺคณ).

หยาดน้ำฟ้า

หมายถึงน. นํ้าที่ตกจากบรรยากาศ (ฟ้า) ลงสู่พื้นดินในภาวะที่เป็นนํ้าหรือนํ้าแข็ง เช่น ฝน หิมะ ลูกเห็บ.

หวด

หมายถึงน. ภาชนะอย่างหนึ่งสำหรับนึ่งของ ทำด้วยดินเผา ไม้ไผ่สาน เป็นต้น.

แลง

หมายถึงน. ชื่อหินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะเป็นดินอ่อน เมื่อถูกลมแล้วแข็ง เป็นหินสีแดงอย่างอิฐเผา แต่ปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน เรียกว่า หินแลง หรือ ศิลาแลง.

แผนที่

หมายถึงน. แบบที่เขียนย่อจากพื้นดิน บอกแม่นํ้า ฝั่งทะเล และอื่น ๆ.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ