ค้นเจอ 356 รายการ

แพ้แรง

หมายถึงว. เสียกำลัง, หมดแรง เช่น ทำงานหนักจนแพ้แรง; สู้แรงไม่ได้ เช่น นักมวยฝ่ายน้ำเงินสู้ฝ่ายแดงไม่ได้เพราะแพ้แรง.

ตอกลิ่ม

หมายถึงก. ทำให้แยกโดยใช้ลิ่ม, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้บุคคล ๒ ฝ่ายแตกแยกกันหรือบาดหมางกันยิ่งขึ้น เช่น ตอกลิ่มให้ทั้ง ๒ ฝ่ายทะเลาะกัน.

แก่

หมายถึงบ. ใช้นำหน้านามฝ่ายรับ เช่น ให้เงินแก่เด็ก.

ท่านหญิง

หมายถึงน. คำที่ใช้เรียกราชนิกุลฝ่ายหญิงชั้นหม่อมเจ้า.

ประชุมสุดยอด

หมายถึงน. การประชุมระหว่างประเทศของเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารระดับสูงของรัฐบาล.

ว่าเข้านั่น

หมายถึง(ปาก) เป็นคำที่เปล่งออกมาในลักษณะที่แสดงว่าเรื่องที่อีกฝ่ายหนึ่งกล่าวนั้นไม่น่าเชื่อถือเป็นต้น.

วิปักษ์

หมายถึงน. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู, ปรปักษ์. (ส.; ป. วิปกฺข).

วิมุข

หมายถึง[-มุก] ว. กลับหน้า; เพิกเฉย; ข้างหลัง, ฝ่ายหลัง. (ป., ส.).

ตีสองหน้า

หมายถึงก. ทำให้ทั้ง ๒ ฝ่ายต่างเข้าใจผิดว่าเป็นพวกตน.

ทางการ

หมายถึงน. ระเบียบปฏิบัติที่วางไว้เป็นแนวทาง, ฝ่ายที่เป็นกิจการ. ว. ที่เป็นงานเป็นการ.

บิตุลานี

หมายถึง(แบบ) น. อา (ผู้หญิง), ป้า (ญาติฝ่ายพ่อ). (ป. ปิตุลานี).

ปักษเภท

หมายถึง[ปักสะเพด] น. ความแตกต่างระหว่าง ๒ ฝ่ายที่โต้เถียงกัน.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ