ค้นเจอ 12,354 รายการ

ศักย,ศักย-,ศักย-

หมายถึง[สักกะยะ-] ว. อาจ, สามารถ. (ส.).

สังกาศ

หมายถึงว. คล้าย, เหมือน, เปรียบ. (ส.).

สุจิต

หมายถึงว. สั่งสมด้วยดี. (ป., ส.).

สุปาณี

หมายถึงว. ฝีมือเก่ง, คล่องแคล่ว. (ส.).

อจิร,อจิร-,อจิระ

หมายถึง[อะจิระ-] ว. ไม่นาน. (ป., ส.).

ประ,ประ-,ประ-

หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.

สหัส,สหัส-,สหัสสะ

หมายถึง[สะหัดสะ-] ว. หนึ่งพัน คือ ๑๐ ร้อย (๑,๐๐๐). (ป.; ส. สหสฺร).

กามัช

หมายถึงว. เกิดแต่กาม. (ป., ส.).

วาจาล

หมายถึง(แบบ) ว. ช่างพูด. (ป., ส.).

ษัษฐะ

หมายถึงว. ที่ ๖. (ส.; ป. ฉฏฺ).

อปร,อปร-

หมายถึง[อะปะระ-] ว. อื่นอีก. (ป., ส.).

อภิรูป

หมายถึงว. รูปงาม. (ป., ส.).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ