ค้นเจอ 817 รายการ

ภังค,ภังค-,ภังคะ

หมายถึง[-คะ-] น. การแตก, การทำลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่งทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.

ใบเมี่ยง

หมายถึงน. เรียกผ้าสำหรับห่อศพเข้าโกศ.

พัตร

หมายถึงน. พัสตร์, ผ้า. (ส. วสฺตฺร; ป. วตฺถ).

อันตรวาสก

หมายถึง[-วาสก] น. ผ้าสบง. (ป.).

ด้ายซัง

หมายถึงน. ด้ายทอที่ตัดจากผ้าทิ้งอยู่ในหูก.

ยี่โป้

หมายถึงน. ผ้าสำหรับพาดไหล่ หรือคาดพุง.

ร่ำ

หมายถึงก. อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง ร่ำผ้า.

แวววิเชียร

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Angelonia goyazensis Benth. ในวงศ์ Scrophulariaceae ใบเรียวยาว ดอกออกตามง่ามใบ มีสีต่าง ๆ เช่น ม่วงแก่ ม่วงอ่อน ขาว ใบและดอกมีกลิ่น.

ประเจียด

หมายถึงน. ผ้าลงเลขยันต์ถือกันว่าเป็นเครื่องป้องกันอันตรายได้ ใช้เป็นผ้าผูกคอหรือผูกต้นแขนเป็นต้น.

อังส,อังส-,อังสะ

หมายถึง[อังสะ-] น. เรียกผ้าที่พระภิกษุสามเณรใช้ห้อยเฉวียงบ่าว่า ผ้าอังสะ; ส่วน, ภาค; ส่วนของมุม. (ป. อํส).

โขม,โขม-

หมายถึง[โขมะ-] (แบบ) น. โกษม, ผ้าใยไหม (ผ้าลินิน), ผ้าขาว, ผ้าป่าน, ใช้เป็นศัพท์ประกอบว่า โขมพัตถ์ โขมพัสตร์ และแผลงเป็น โขษมพัสตร์ ก็มี. (ป.; ส. เกฺษาม).

ไตรจีวร

หมายถึง[-จีวอน] น. ผ้า ๓ ผืนของภิกษุ คือ อันตรวาสก (สบง) อุตราสงค์ (จีวร) และสังฆาฏิ (ผ้าทาบ), เรียกสั้น ๆ ว่า ผ้าไตร หรือ ไตร เช่น ไตรครอง ดอกไม้คลุมไตร.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ