ค้นเจอ 420 รายการ

ระนาม

หมายถึงน. ป่ารกฉำแฉะ เรียกว่า ป่าระนาม, ระนัม ก็ว่า.

กุย

หมายถึงน. ชาวป่าพวกหนึ่งคล้ายพวกมูเซอ.

ปันจุเหร็จ

หมายถึงน. เครื่องรัดเกล้าที่ไม่มียอด; โจรป่า. (ช.).

พนจร,พนจรก

หมายถึง[พะนะจอน, พะนะจะรก] น. ชาวป่า, พรานป่า. (ป., ส. วนจร, วนจรก).

ดำหนัก

หมายถึง(แบบ) น. ตำหนัก เช่น ผิธยลเยื้องไพรพระดำหนัก. (ม. คำหลวง ชูชก).

พนชีวี

หมายถึง[พะนะ-] น. ชาวป่า. (ส. วนชีวินฺ).

วาโมร

หมายถึง[-โมน] น. คนป่า, คนรำ. (ช.).

กะต่อย

หมายถึงน. พลูป่า เรียกว่า พลูกะต่อย. (ปรัดเล).

บุก

หมายถึงก. ลุย, ฝ่าไป, เช่น บุกโคลน บุกป่า.

โจนร่ม

หมายถึง(โบ) น. การเล่นชนิดหนึ่ง เช่น มีการมหรสพสมโภชต่าง ๆ และมีโจนร่มด้วย. (พงศ. เลขา).

พนขัณฑ์

หมายถึง[พะนะ-] น. ทิวไม้, แนวป่า, ราวป่า, ราวไพร. (ส. วนขณฺฑ; ป. วนสณฺฑ).

ชระงม

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) น. ป่ากว้าง, ป่าใหญ่. ว. เปลี่ยวเปล่า, เงียบสงัด, เช่น อยู่ชระงมนั้น. (ม. คำหลวง มหาราช).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ