ตัวกรองผลการค้นหา
สรุง
หมายถึง[สุง] (กลอน) น. อำนาจ, เดช.
ลำประโดง
หมายถึงน. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน, ลำกระโดง ก็ว่า.
กระละหล่ำ
หมายถึงก. กลํ้า, เกือบ, เช่น กระละหลํ่าจกกเป็น แต่กี้. (ทวาทศมาส).
เฉียง
หมายถึงว. เฉหรือเบี่ยงจากแนวไปทางใดทางหนึ่ง เช่น เฉียงเหนือ เฉียงใต้ ห่มสไบเฉียง.
กระมัง
หมายถึงว. คำแสดงความไม่แน่ใจ, คำแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) เช่น เป็นเช่นนี้กระมัง, ในบทกลอนใช้ว่า กระหมั่ง ก็มี.
คระ
หมายถึง[คฺระ] ใช้แทน กระ ที่เป็นพยางค์หน้า เช่น คระหน คระหาย คระโหย.
กระชัง
หมายถึงน. บังสาดที่ปิดและเปิดได้. (เทียบ ช. กระรันชัง = กระจาด).
ปากอ่าว
หมายถึงน. ปากของส่วนทะเลที่เว้าเข้าไปในแผ่นดิน.
มงคลวาท
หมายถึง[มงคนละวาด] น. คำให้พร, คำแสดงความยินดี.
ยวบ
หมายถึงก. อาการที่ไหวจะยุบลง เช่น นอกชานยวบ.
ย้วย
หมายถึงก. เบี่ยงหรือเลี่ยงจากแนวปรกติ ทำให้ยาวยื่นเกินไป เช่น กระโปรงย้วย ผ้าย้วย, ให้บิดไปบิดมา โค้งไปโค้งมา เสี้ยวไป เฉไปเฉมา เช่น แถวย้วย แม่น้ำย้วย.
ฉิ่ง
หมายถึงว. เก, เฉ, ไม่ตรง, (ใช้แก่แขนขา) เช่น ขาฉิ่ง แขนฉิ่ง.