ตัวกรองผลการค้นหา
คชราช
หมายถึง[คดชะราด] น. คุดทะราด เช่น ประชวรพระโรคสำหรับบุรุษกลายเป็นพระโรคคชราช. (พงศ. เลขา).
ชรอ่ำ
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. ชอํ่า, มืดมัว, มืดครึ้ม, เช่น ชรอ่ำฟ้าใต้แผ่นหงาย. (แช่งน้ำ), ฟ้าหล้าเข็ดขาม ชรอื้อชรอ่ำอับทิศ. (สมุทรโฆษ).
ชรอื้อ
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. ชื้อ, ชอื้อ, มืดมัว, มืดคลุ้ม, ครึ้ม, อับแสง, เช่น ด่งงไซรชรเอมชรอื้อ อรทื้อแทบทางเดอร. (ม. คำหลวง ชูชก), ฟ้าหล้าเข็ดขาม ชรอื้อชรอ่ำอับทิศ. (สมุทรโฆษ).
ชระมด
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) น. ชะมด.
ชระมัว
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. ขมุกขมัว, ยังไม่สว่าง, เช้าตรู่, มืด, เช่น ชระมัวทั่วทิศเอียง อากาศ. (นิ. นรินทร์).
ชระมุกชระมอม
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. ขะมุกขะมอม.
ชระเมียน
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ชม, ดู.
ชระลอ
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ชะลอ, พยุงให้เคลื่อนไป, ประคองไว้.
ชระลอง,ชระล่อง
หมายถึง[ชฺระ-] น. ทางล่อง, ซอกเขา, ลำธาร, เช่น ผู้ชระลองล่วงห้วงมหรรณพ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
ชระลั่ง
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง เช่น จงสองเจ้าอย่าได้ทะลิ่นชระลั่งคอยนั่งเฝ้าพระบาท. (ม. คำหลวง กุมาร).
ชรากากี
หมายถึง[ชะ-] น. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. (โอสถพระนารายณ์).
ชราบ
หมายถึง[ชฺราบ] (โบ) ก. ทราบ. (ข. ชฺราบ).