ค้นเจอ 778 รายการ

รังแค

หมายถึงน. ขุยหนังหัว มีลักษณะเป็นผง ๆ สีขาว, ขี้รังแค หรือ ขี้ลม ก็ว่า.

มัทยะ

หมายถึง[มัดทะยะ] น. นํ้าเมา, เหล้า. ว. ซึ่งทำให้เมา, ซึ่งทำให้รื่นเริงยินดี. (ส., ป. มชฺช).

เข้ม

หมายถึงว. แรงกล้า เช่น รสเข้ม เหล้าเข้ม; แก่, จัด, (มักใช้แก่สีและรส) เช่น สีเข้ม.

กะซี่

หมายถึงน. ผลหมากที่แกนไม่มีไส้ขาว, กะซี้ ก็ว่า เช่น กินหมากกะซี้ เป็นหนี้เขาจนตาย.

ขี้รังแค

หมายถึงน. ขุยหนังหัว มีลักษณะเป็นผง ๆ สีขาว, ขี้ลม หรือ รังแค ก็เรียก.

ขี้ลม

หมายถึงน. ขุยหนังหัว มีลักษณะเป็นผง ๆ สีขาว, ขี้รังแค หรือ รังแค ก็เรียก.

คอแข็ง

หมายถึงว. อาการที่นิ่งอั้นเพราะเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น; ทนต่อรสอันเข้มหรือรุนแรงของเหล้าได้, ตรงข้ามกับ คออ่อน.

ตรงกันข้าม

หมายถึงว. คนละฝ่ายคนละพวก; มีความหมายต่างกันอย่างขาวกับดำ ดีกับชั่ว.

ปากนกกระจอก

หมายถึงน. เรียกปากที่เป็นแผลเปื่อยขาว ๆ เหลือง ๆ ที่มุมปากว่า ปากนกกระจอก.

วิสุทธ์,วิสุทธิ์

หมายถึงว. สะอาด, ใส, ขาว, หมดจด, บริสุทธิ์, หมดมลทิน. (ป.; ส. วิศุทฺธ, วิศุทฺธิ).

หน้ากล้อ

หมายถึงน. หน้ากลม เช่น เขาเป็นคนผมหยิก หน้ากล้อ คอสั้น ฟันขาว.

เป๊ก

หมายถึงน. ภาชนะสำหรับตวงเหล้า ทำด้วยแก้วหรือโลหะ ขนาดถ้วยนํ้าชาเล็ก ๆ ประมาณ ๑๘ ซีซี.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ