ค้นเจอ 466 รายการ

อุปริมปริยาย

หมายถึง[-ปะริยาย] น. เนื้อความอันสูงสุด.

ตึงเปรี๊ยะ

หมายถึงว. ตึงมากจนเกือบจะปริหรือขาด.

บริบวรณ์

หมายถึง[บอริ-บวน] (โบ; กลอน) ก. บริบูรณ์.

บริวรรต

หมายถึง[บอริวัด] ก. ปริวรรต. (ส. ปริวรฺต).

ปริเฉท

หมายถึง[ปะริเฉด] น. บริเฉท. (ป. ปริจฺเฉท).

ฤษยา

หมายถึง[ริดสะหฺยา] (โบ) น. ริษยา.

ทัสนานุตริยะ

หมายถึง[ทัดสะนานุดตะริยะ] น. สิ่งที่เห็นอันประเสริฐ, การเห็นอันประเสริฐ เช่นการเห็นธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นต้น. (ป. ทสฺสนานุตฺตริย).

ปริพาชก

หมายถึง[ปะริ-] น. นักบวชผู้ชายในอินเดีย นอกพระพุทธศาสนา, เพศหญิงใช้ว่า ปริพาชิกา หรือ ปริพาชี. (ป. ปริพฺพาชก).

บริเฉท,บริเฉท-

หมายถึง[บอริเฉด, บอริเฉทะ-, บอริเฉดทะ-] น. การกำหนด; ข้อความที่รวบรวมเอามาจัดเป็นตอน ๆ, ข้อความที่กำหนดไว้เป็นหมวด ๆ. (ป. ปริจฺเฉท).

พิจยะ,พิจัย

หมายถึง[-จะยะ] น. การตรวจตรา, การไต่สวน. (ป., ส. วิจย).

อัญมัญ,อัญมัญ-

หมายถึง[อันยะมันยะ-] ว. ซึ่งกันและกัน, แก่กันและกัน, ของกันและกัน, เช่น เป็นอัญมัญปัจจัย คือ เป็นปัจจัยของกันและกัน. (ป. อญฺมญฺ).

ยวะ,ยวา

หมายถึง[ยะวะ, ยะวา] น. ข้าว, ข้าวเหนียว. (ป., ส. ยว ว่า ข้าวบาร์เลย์ เมล็ดคล้ายลูกเดือย).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ