ผลการค้นหา

บุพวิเทหทวีป* *บุพวิเทหทวีป *บุพวิเทหทวีป*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 632 รายการ

เทศน์,เทศนา

หมายถึง[เทด, เทสะนา, เทดสะหฺนา] น. การแสดงธรรมสั่งสอนในทางศาสนา. ก. แสดงธรรม เช่น พระเทศน์, (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า ดุด่าว่ากล่าวอย่างยืดยาว เช่น วันนี้ถูกเทศน์เสียหลายกัณฑ์. (ป. เทสนา).
 พจนานุกรมไทย

ทวิ

หมายถึง[ทะวิ] (แบบ) ว. สอง. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

บุษบามินตรา

หมายถึง[บุดสะบามินตฺรา] น. พุทธรักษา. (ช.).
 พจนานุกรมไทย

บุษบัน

หมายถึง[บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้, ดอกบัวเผื่อน.
 พจนานุกรมไทย

บุษปราค

หมายถึง[บุดสะปะราก] น. บุษย์นํ้าทอง.
 พจนานุกรมไทย

บุณมี

หมายถึง[บุนนะมี] น. วันเพ็ญ. (ป. ปุณฺณมี; ส. ปูรฺณมี).
 พจนานุกรมไทย

บุษราคัม

หมายถึง[บุดสะราคำ] น. พลอยสีเหลือง.
 พจนานุกรมไทย

นิเทศศาสตร์

หมายถึง[นิเทดสาด] น. วิชาว่าด้วยการสื่อสารมวลชน และการประชาสัมพันธ์.
 พจนานุกรมไทย

เทวระ

หมายถึง[เทวะ-] (แบบ) น. พี่ผัว, น้องผัว. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

เจโตวิมุติ

หมายถึง[-วิมุด] (แบบ) น. ความหลุดพ้นด้วยอำนาจแห่งจิต เป็นโลกุตรธรรมประการหนึ่ง, คู่กับ ปัญญาวิมุติ. (ป. เจโตวิมุตฺติ).
 พจนานุกรมไทย

วิกเขป

หมายถึง[วิกเขบ, วิกเขปะ] น. การเคลื่อนหรือแกว่งไปมา. (ป.; ส. วิกฺเษป).
 พจนานุกรมไทย

วิฆเนศ,วิฆเนศวร

หมายถึง[วิคะเนด, วิคะเนสวน] น. ชื่อเทพองค์หนึ่งมีพระเศียรเป็นช้าง ถือว่าถ้าบูชาแล้วป้องกันความขัดข้องที่จะเกิดมีขึ้นได้, คเณศ พิฆเนศ หรือ พิฆเนศวร ก็เรียก. (ส. วิฆน + อีศ; วิฆน + อีศฺวร).
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด