ค้นเจอ 491 รายการ

บ้าบิ่น

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมกับมะพร้าวและนํ้าตาลทราย ผิงไฟล่างไฟบน.

ค่อน

หมายถึงว. มากกว่าครึ่ง, เกือบเต็ม, เช่น ข้าวค่อนหม้อ นั่งคอยมาค่อนวัน.

วรากะ

หมายถึง(แบบ) น. ตุ่ม, ไห, หม้อนํ้า. ว. น่าเวทนา, น่าสงสาร. (ป., ส.).

ผิง

หมายถึงก. ทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วยวิธีอังไฟ เรียกว่า ผิงไฟ, ทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วยแดด เรียกว่า ผิงแดด; ทำให้สุกด้วยไฟล่างไฟบน เช่น ผิงขนมกลีบลำดวน. น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทำด้วยแป้ง ไข่ นํ้าตาลทราย มีรูปแบน ๆ คล้ายไข่แมงมุม อบให้สุกด้วยไฟล่างไฟบนเรียกว่า ขนมผิง.

ฝาละมี

หมายถึงน. สิ่งที่ปิดปากหม้อดินที่เป็นหม้อข้าวหม้อแกง; เรียกส่วนพระเจดีย์ที่เป็นฐานรองรับปล้องไฉนของเจดีย์ทรงกลมหรือทรงลังกา คล้ายฝาละมี ว่า บัวฝาละมี.

เตาไฟ

หมายถึงน. ที่สำหรับก่อไฟหุงต้มอาหาร.

ลามเลีย

หมายถึงก. อาการที่เปลวไฟแลบลามไปที่อื่น.

ลุกลาม

หมายถึงก. แผ่กว้างออกไปโดยเร็ว เช่น ไฟลุกลามไปอย่างรวดเร็ว.

หุต,หุต-

หมายถึง[หุตะ-] น. การบูชา, การบูชาไฟ. (ป., ส.).

โหม

หมายถึง[โหมฺ] ก. ระดม เช่น โหมกำลัง โหมไฟ.

อัจจิมา

หมายถึงน. ไฟ. ว. มีแสง, สว่าง, รุ่งเรือง. (ป.).

ฑาหก

หมายถึง[ทาหก] น. ผู้เผา; ไฟ. (ป.).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ