ค้นเจอ 1,474 รายการ

ภุกตาหาร

หมายถึงน. อาหารที่กินแล้ว; ผู้กินอาหารแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺตาหาร).

ทั้ง กับ,ทั้ง...กับ,ทั้ง และ,ทั้ง...และ

หมายถึงสัน. รวมทั้ง ๒ อย่าง เช่น ทั้งผักกับผลไม้ล้วนน่ากิน ทั้งผักและผลไม้ล้วนน่ากิน.

เปรี้ยวปาก

หมายถึงก. รู้สึกคล้ายเปรี้ยวในปากเมื่ออยากกินสิ่งที่เคยกินมีหมากเป็นต้น.

จุบจิบ

หมายถึงว. อาการที่กินพร่ำเพรื่อทีละเล็กทีละน้อย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ กิน เป็น กินจุบกินจิบ, โบราณใช้ว่า กระจุบกระจิบ ก็มี.

มัตติกา

หมายถึงน. ดิน, ดินเหนียว. (ป. มตฺติกา; ส. มฺฤตฺติกา).

สนามเพลาะ

หมายถึงน. คูที่ขุดกำบังตัวในเวลารบ.

หน่อไม้น้ำ

หมายถึงน. ชื่อหญ้าชนิด Zizania latifolia (Griseb.) Turcz. ในวงศ์ Gramineae ใบแบนยาว หน่ออ่อนที่เชื้อราลงจะพองออก กินได้.

เหยง,เหยง ๆ

หมายถึง[เหฺยง] ว. อาการที่ทำซ้ำ ๆ อย่างเร็ว เช่น ขุดดินเหยง ด่าเหยง ๆ, (ปาก) ใช้ว่า เหย็ง หรือ เหย็ง ๆ ก็มี.

เล็มล่า

หมายถึง(กลอน) ก. แสวงหาหญ้าได้แต่ทีละน้อย.

ท้องยุ้งพุงกระสอบ

หมายถึง(สำ) น. คนกินจุ. (ปาก) ว. ที่กินจุผิดปรกติ.

เติบ

หมายถึงว. มากเกินสมควร เช่น กินกับเติบ.

หิ้วท้อง

หมายถึงก. ทนรอจนกว่าจะได้กิน.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ