ผลการค้นหา

ค้นเจอ 28 รายการ

คุย

หมายถึงก. พูดจาสนทนากัน; (ปาก) ปรึกษาหารือ เช่น เรื่องนี้ขอคุยกันก่อนที่จะตัดสินใจ; พูดเป็นเชิงโอ้อวด เช่น เรื่องแค่นี้ทำเป็นคุย.

พจนานุกรมไทย

คุย

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาหลายชนิดในสกุล Willughbeia วงศ์ Apocynaceae เช่น W. dulcis Ridl. ใช้ย้อมผ้าให้มีสีแดงและใช้ทำยาได้.

พจนานุกรมไทย

คุยเขื่อง,คุยโต

หมายถึง(ปาก) ก. พูดจาแสดงความใหญ่โต.

พจนานุกรมไทย

จับเข่าคุยกัน,จับหัวเข่าพูด

หมายถึง(ปาก) ก. พูดปรับความเข้าใจกันอย่างใกล้ชิด.

พจนานุกรมไทย

จับหัวเข่าพูด,จับเข่าคุยกัน

หมายถึง(ปาก) ก. พูดปรับความเข้าใจกันอย่างใกล้ชิด.

พจนานุกรมไทย

ไถ่

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ก. ถาม, พูดคุย.

พจนานุกรมไทย

โอ้

หมายถึงว. เสียงดัง, เปิดเผย, (ใช้แก่กริยาคุย).

พจนานุกรมไทย

หงุงหงิง,หงุง ๆ หงิง ๆ

หมายถึงว. มีเสียงพูดกันเบา ๆ เช่น เด็ก ๆ คุยกันหงุงหงิง หนุ่มสาวคุยกันหงุง ๆ หงิง ๆ.

พจนานุกรมไทย

แซด

หมายถึงว. มีเสียงเซ็งแซ่จนฟังไม่ได้ศัพท์ เช่น คุยกันแซด.

พจนานุกรมไทย

ก้นหนัก

หมายถึงว. ไปนั่งคุยอยู่นาน ไม่ยอมกลับง่าย ๆ.

พจนานุกรมไทย

ฟุ้ง

หมายถึงก. ตลบไป เช่น หอมฟุ้ง กลิ่นฟุ้ง, ปลิวไป, กระจายไป, เช่น ฝุ่นฟุ้ง. ว. มากเกินควร (ใช้แก่กริยาคุย) เช่น คุยฟุ้ง.

พจนานุกรมไทย

กระซิบกระซาบ

หมายถึงก. บอกความหรือคุยกันด้วยเสียงเบา ๆ เพื่อไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน.

พจนานุกรมไทย

คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ