ตัวกรองผลการค้นหา
เชิดหน้าชูตา
หมายถึงก. ทำให้มีหน้ามีตาขึ้น, ชูหน้าชูตา ก็ว่า.
เชิดหุ่น
หมายถึงก. ยกชูหุ่นขึ้นให้แสดงกิริยาท่าทางไปตามบทบาท.
ตัวเชิด
หมายถึงน. ผู้ที่ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน.
ชะชิด
หมายถึงก. ชิด, สนิท, ใกล้, เคียง.
ชิด
หมายถึงน. ชื่อเนื้อในลูกไม้ชนิดหนึ่งได้จากต้นตาว (Arenga pinnata) มีเนื้อคล้ายลูกจาก เรียกว่า ลูกชิด. (ดู ตาว ๒, ต๋าว ประกอบ).
เชิดจีน
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
เพลงเชิด
หมายถึงน. ชื่อเพลงหน้าพาทย์ที่เกี่ยวกับอาการเยื้องกราย และการเดินของตัวละครในนาฏกรรมไทย ใช้ในการเดินทางไกล.
กรรชิด
หมายถึง[กัน-] (โบ; กลอน) ก. กระชิด เช่น สองกรกลเกียดเกี้ยว กรรชิด. (ลอ).
มะยงชิด
หมายถึงน. ชื่อมะปรางพันธุ์หนึ่ง รสหวานแหลม.
กระชิด
หมายถึงว. ชิดทีเดียว เช่น ว่องไวไล่กระชิดติดพัน. (รามเกียรติ์ ร. ๒).
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นข่อยหนาม. (ดู ข่อยหนาม).
เชิด
หมายถึงก. ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น เชิดหน้า เชิดอก; โดยปริยายหมายความว่า ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน ในคำว่า ถูกเชิด. ว. ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น ปากเชิด จมูกเชิด หน้าเชิด. น. ชื่อเพลงไทยประเภทหนึ่ง ใช้บรรเลงในการแสดงกิริยาไปมาอย่างรวดเร็วหรือการเดินทางระยะไกล เรียกว่า เพลงเชิด เช่น เชิดกลอง เชิดฉิ่ง เชิดฉาน เชิดนอก; ท่าโขนท่าหนึ่ง.